5

อุปกรณ์ในสนามและสนาม

5

สนามแบดมินตัน

1. สนามจะเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าประกอบด้วยเส้นกว้างขนาด 40 มิลลิเมตร
2. เส้นทุกเส้นต้องเด่นชัดและควรทาด้วยสีขาวหรือสีเหลือง
3. เส้นทุกเส้นเป็นส่วนประกอบของพื้นที่ซึ่งกำหนดไว้
4. เสาตาข่ายจะต้องสูง 1.55 เมตรจากพื้นสนามและตั้งตรงเมื่อขึงตาข่ายให้ตึงตามที่ได้กำหนดไว้ในกติกาโดยที่จะต้องไม่มีส่วนหนึ่งส่วนใดของเสายื่นเข้ามาในสนาม(เฉพาะรายการที่รับรองโดย IBF จะต้องใช้ระเบียบนี้จนกระทั่ง 1 สิงหาคม พ.ศ. 2547 ทุกรายการที่แข่งขันจะต้องยึดตามระเบียบนี้)
5. เสาตาข่ายจะต้องตั้งอยู่บนเส้นเขตข้างของประเภทคู่ตามที่ได้แสดงไว้โดยไม่ต้องคำนึงว่าจะเป็นประเภทเดี่ยวหรือเล่นคู่
6. ตาข่ายจะต้องถักด้วยเส้นด้ายสีเข้มและมีขนาดตากว้างไม่น้อยกว่า 15 มิลลิเมตร และไม่เกิน 20 มิลลิเมตร
7. ตาข่ายต้องมีความกว้าง 760 มิลลิเมตรและความยาวอย่างน้อย 6.1 เมตร
8. ขอบบนของตาข่ายต้องมีแถบผ้าสีขาวพับสอง ขนาดกว้าง 75 มิลลิเมตร ทับบนเชือกหรือลวดที่ร้อยตลอดแถบผ้าขาว
9. เชือกหรือลวดต้องมีขนาดพอที่จะขึงให้ตึงเต็มที่กับหัวเสา
10. สุดขอบบนตาข่ายต้องสูงจากพื้นที่ตรงกึ่งกลางสนาม 1.524 เมตร และ 1.55 เมตร เหนือเส้นเขตข้างของประเภทคู่
11. ต้องไม่มีช่องว่างระหว่างสุดปลายตาข่ายกับเสาถ้าจำเป็นต้องผูกร้อยปลายตาข่ายทั้งหมดกับเสา

อุปกรณ์ในสนาม

1. ลูกขนไก่

1. ลูกขนไก่อาจทำจากวัสดุธรรมชาติหรือวัสดุสังเคราะห์ไม่ว่าลูกนั้นจะทำจากวัสดุชนิดใดก็ตามลักษณะวิถีวิ่ง ทั่วไปจะต้องเหมือนกับลูกซึ่งทำจากขนธรรมชาติฐานเป็นหัวไม้ก๊อกหุ้มด้วยหนังบาง
2. ลูกขนไก่ต้องมีขน 16 อัน ปักอยู่บนฐาน
3. วัดจากปลายขนถึงปลายสุดของฐานโดยความยาวของขนในแต่ละลูกจะเท่ากันหมดระหว่าง 62 มิลลิเมตร ถึง 70 มิลลิเมตร
4. ปลายขนแผ่เป็นรูปวงกลมมีเส้นผ่าศูนย์กลางระหว่าง 58 มิลลิเมตร ถึง 68 มิลลิเมตร
5. ขนต้องมัดให้แน่นด้วยเส้นด้ายหรือวัสดุอื่นที่เหมาะสม
6. ฐานของลูกต้องมีเส้นผ่าศูนย์กลาง 25 มิลลิเมตร ถึง 28 มิลลิเมตรและส่วนล่างมนกลม
7. ลูกขนไก่จะมีน้ำหนักตั้งแต่ 4.74 ถึง 5.50 กรัม
8. ลูกขนไก่ที่ไม่ใช้ขนธรรมชาติ

8.1 ใช้วัสดุสังเคราะห์แทนขนธรรมชาติ

8.2 ฐานลูกดังที่ได้กำหนดไว้ในกติกา

8.3 ขนาดและน้ำหนักของลูกต้องเป็นไปตามที่ได้กำหนดไว้ในกติกาอย่างไรก็ตามความแตกต่างของความถ่วงจำเพาะและคุณสมบัติของวัสดุสังเคราะห์โดยการเปรียบเทียบกับขนธรรมชาติยอมให้มีความแตกต่างได้ถึง 100%

9. เนื่องจากมิได้กำหนดความแตกต่างในเรื่องลักษณะทั่วไปความเร็วและวิถีวิ่งของลูกอาจมีการเปลี่ยนแปลงคุณลักษณะดังกล่าวข้างต้นได้โดยการอนุมัติจากองค์กรแห่งชาติที่เกี่ยวข้องในที่ซึ่งสภาพความกดอากาศสูงหรือสภาพดินฟ้าอากาศเป็นเหตุให้ลูกขนไก่ตามมาตรฐานที่กำหนดไว้ไม่เหมาะสม


5 5


2. แร็กเกต

5

1. เฟรมของแร็กเกตยาวทั้งหมดไม่เกิน 680 มิลลิเมตรและกว้างทั้งหมดไม่เกิน 230 มิลลิเมตร ส่วนต่าง ๆที่สำคัญได้อธิบายไว้ในกติกาและได้แสดงไว้
2. ด้านจับเป็นส่วนของแร็กเกตที่ผู้เล่นใช้จับ
3. พื้นที่ขึงเอ็นเป็นส่วนของแร็กเกตที่ผู้เล่นใช้ตีลูก
4. หัวบริเวณที่ใช้ขึงเอ็น
5. ก้านต่อจากด้ามจับถึงหัว
6. คอ(ถ้ามี)ต่อก้านกับขอบหัวตอนล่าง

3. พื้นที่ขึงเอ็น

1. พื้นที่ขึงเอ็นต้องแบนราบด้วยการร้อยเอ็นเส้นขวางขัดกับเส้นยืนแบบการขึงเอ็นทั่วไปโดยพื้นที่ตอนกลางไม่ควรทึบน้อยกว่าตอนอื่น ๆ
2. พื้นที่ขึงเอ็นต้องยาวทั้งหมดไม่เกิน 280 มิลลิเมตร และกว้างทั้งหมดไม่เกิน 220 มิลลิเมตร อย่างไรก็ตามอาจขึงไปถึงคอเฟรมหากความกว้างที่เพิ่มของพื้นที่ขึงเอ็นนั้นไม่เกิน 35 มิลลิเมตรและความยาวทั้งหมดของพื้นที่ขึงเอ็นต้องไม่เกิน 330 มิลลิเมตร

 

 

1 1 1